همه چیز با احتیاط

همه چیز با احتیاط             

به نظر می رسد با پخش چند قسمت از فصل دوم سریال در" حاشیه" که این روزها از صدا وسیما پخش می شود می توان ارزیابی نسبی درباره آن داشت.

فصل اول این مجموعه در ۲۶ قسمت به پایان رسید و مدیری وعده ساخت فصل دوم را در آینده ای نزدیک به مردم داد شهریور ۹۴ کار تصویر برداری در انتهای اتوبان ارتش آغاز شد.

موضوع جدید این سریال شوخی با فضای زندان بود. انتخاب این موضوع از ان جهت مهم بود که باعث می شد تا سریال از گزند اعتراضات در امان باشد.

بازیگران اصلی مجموعه در فصل قبل شامل سیامک انصاری – مهران مدیری – جواد رضویان و مهران غفوریان بودند اما این بار مدیری سنت شکنی کرد و ترجیح داد در صحنه نباشد. این خبر برای مخاطب از لحاظ بار عاطفی بسیار سنگین بود زیرا او در تمام آثارش محور است و بازیگران دیگر در کنار او ایفاء نقش می کردند مخاطب اساساً دوست دارد مدیری را در کنار بقیه ببیند. البته این نکته را نیز باید متذکر شد که بازیگر نبودن میتوانست دقت او را روی کارگردانی افزایش داده و نتیجه بهتری بگیرد.

باید گفت سریال در قسمت ابتدایی بهتر از فصل قبل بود و شوخی ها دقیق تر شده بود اما ضعف عمده آن است که سریال خط داستانی واحدی ندارد و مخاطب را در قسمت های طولانی خسته می کند.

مدیری با تکیه بر تجربیانت بیش از بیست سال گذشته خود این بار فضا و دکور را طوری طراحی کرده که شبیه به جای خاصی نباشد . یعنی همه فضا ها و دکورها و طراحی لباس ها فانتزی است گرچه این کار موجب خود سانسوری آزار دهنده می شود اما به نظر می آید با توجه به شرایط بهترین کار باشد.

در تحلیل های بسیاری دیده شده مخاطبان این مجموعه از "در حاشیه " را بسیار ضعیف ارزیابی کرده اند. 

اما باید گفت هیچ اثری را نباید با اثر دیگر مقایسه کنیم . به همین دلیل مقایسه در حاشیه با مرد هزار چهره به دلیل فضا و ساختار قصه نمی تواند نتیجه درستی بدست دهد. مدیری هم مثل هر هنرمند دیگری اوج و فرود دارد و معتقد است « ما آزمون وخطا می کنیم و جلو می رویم »

اگربخواهیم نگاهی به گذشته نه چندان دور بیندازیم شوخی کردم اثری بسیار با کیفیت تر از ویلای من بود در حالی که مدیری همان فرد است . این که برخی مخاطبان "در حاشیه" را ضعیف می دانند باید به شرایط موجود و حاکم بر سریال های طنز تلویزیون نگاه کنند. شرایط در ساخت سریال های امروز مثل سال های گذشته نیست و ظرفیت جامعه در حوزه تحمل طنز نه تنها افزایش نیافته بلکه کاهش یافته است. از این رو فشار روی گروه نویسنده زیاد است تا چیزی بنویسند که گروهی یا قشری آزرده خاطر نشود. و کارشان به شکایت و دادگاه و ... نکشد. طبیعی است که این احتیاط ها روی کیفیت اثر خواهد گذاشت.

و با همه این تفاصیل به نظر می آید مدیری این بار همه جوانب احتیاط را رعایت کرده تا این اثر بدون حاشیه پایان یابد و تاکنون نیز موفق بوده. او تلاش می کند اثری آبرومند تولید و عرضه کند و از ا ین نظر در حاشیه دو بسیار موفق است و از سوی دیگر صدا و سیما اکنون به آثار کمدی به شدت نیازمند است.