ஜ مهران مدیرے و دیگر هیچ ஜ
♡مـــهران مـــدیـــری♡ஜ مهران مدیرے و دیگر هیچ ஜ
♡مـــهران مـــدیـــری♡دورهمی در نظرسنجی شبکه نسیم بالاتر از خندوانه قرار گرفت
دورهمی در نظرسنجی شبکه نسیم بالاتر از خندوانه قرار گرفت/ مردم بیش از هر چیز به طرح مشکلاتشان علاقه دارند
برگ برنده دورهمی خود مدیری و نبوغ اوست. در رده دوم عوامل موفقیت برنامه نیز می‌توان به استندآپهای بسیار خوب مدیری اشاره کرد که مضامین مطرح شده در این قسمت باعث جلب توجه مردم و اهمیت قائل شدن مخاطبین به این برنامه گشته است.
امروزنامه: مهران مدیری با برنامه‌ای جدید و متفاوت از تجارب پیشین به تلویزیون بازگشت. برنامه دورهمی تجربه‌ای جدید از برنامه‌سازی در سیمای ایران است که توجه بسیاری را به خود جلب کرده و تاکنون در جذب مخاطب نیز موفق بوده است.
آن‌چه که اهمیت کار مدیری را در جلب نظر تماشاگران بیشتر جلوه می‌دهد پخش این برنامه از شبکه نسیم و وجود رقیبی همچون خندوانه و رامبد جوان است. دورهمی برنامه‌ای در گونه طنز اجتماعی است که به شیوه جدید و به صورت نمایشی زنده و با میان برنامه‌های استندآپ گونه مهران مدیری همراه است. هوش مدیری به او کمک کرد تا پس از چند تجربه ناموفق و کارهایی که نتوانستند رابطه مناسبی با مردم برقرار کنند,با دورهمی تا حدودی مجددا به جایگاه گذشته خود بازگردد.
اما صحبت از دورهمی تنها به یک وجهه این برنامه خلاصه نمی‌شود و ایرادات و هم‌چنین محسنات زیادی همچون بسیاری از برنامه‌های دیگر نیز بر این کار تلویزیونی وارد است که به ترتیب به همه این موارد خواهیم پرداخت. در ابتدا می‌توان از این صحبت کرد که برنامه به چه علت با تغییرات ساختاری رو به رو شد و چرخشی ناگهانی در میانه راه در آن رخ داد. مهراب قاسم‌خانی طراح و کارگردان فاز اول دورهمی که به دلیل ممنوع‌الکاری از سوی صدا و سیما, نامش در تیتراژذکر نمی‌شد و پس از پخش چند قسمت حتی با این نحوه کار او و بدون ذکر نام نیز از سوی مدیران سازمان مخالفت به عمل آمد. همین امر باعث شد تا روند پخش نمایش‌ها متوقف شود و برنامه محدود به تعدادی مهمان در هر قسمت شود و به طور ناگهانی فصل اول دورهمی با یک نمایش و پایانی شتاب‌زده به سرانجام رسید. همین امر از انسجام برنامه کاست و باعث شد تا کمی طرفداران مدیری دلسرد شوند. زیرا آن‌چه که تصور می‌کردند با آن‌چه شکل گرفته بود متفاوت می‌نمود.با شروع فصل جدید و تغییراتی محدود در دکور که به آن خواهیم پرداخت, داستانی جدید همراه با شخصیت‌ها و بازیگرانی جدید به برنامه اضافه شد که این‌بار کارگردانی شخص مدیری در بالاتر رفتن کیفیت برنامه وجلب رضایت تماشاگران تاثیر به سزایی داشت تا جایی که در نظرسنجی‌های انجام شده از رقیب باتجربه‌تر و بسیار موفق خود یعنی خندوانه در جلب رضایت مردم پیشی گرفت.
اگر بخواهیم تحلیلی جزء به جزء از برنامه ارائه دهیم میبایست ابتدا به سراغ دکور برنامه و شکل متفاوت آن با سایر برنامه‌های مشابه برویم. محل اجرای دورهمی سالنی 300 نفره می‌باشد. یک سالن تئاتر که در مقابل خیل زیادی از تماشاگران قسمت‌های مختلفی را اجرا میکنند و همچون تئاتر ارتباط مستقیمی با مردم دارند. اما دکور زیبا و جذاب دورهمی که بسیار خوب اجرا گشته ایرادی بزرگ دارد و حواشی بسیاری برای این برنامه و عوامل آن ایجاد کرد. اتهام کپی‌کاری به عوامل سازنده برای این دکور عظیم زده شد, زیرا دقیقا دکوری اینچنینی در برنامه‌ای هندی با همین مختصات استفاده شده بود و منتقدان از این جهت کاملا حق دارند اما محتوای دو برنامه کاملا متفاوت است و میبایست به این نکته نیز توجه نشان میدادند. اما محتوای متفاوت نیز توجیه کننده این اندازه از شباهت نیست و حداقل اندکی خلاقیت نیاز داشت که در فصل دوم سعی شد در حد مقدور به این مقوله توجه شود. مقوله دیگر مربوط به محل اجرا و شکل متفاوت برنامه , به شجاعت سازندگان آن برمی‌گردد که در مقابل تعداد زیادی تماشاگر نمایشی را اجرا میکنند که هربار با دفعه قبل متفاوت است و این خود سختی بسیاری دارد و امری قابل ستایش می‌باشد.
محتوای نمایش‌های برنامه دورهمی جایی است که مناقشات بر سر آن زیاد بوده است. افراد یا سیاه هستند یا خاکستری و فرد سفیدی وجود ندارد,دیالوگ‌ها گاها به شدت سخیف می‌شوند و این مورد در فصل اول بسیار به چشم می‌خورد تا جایی که نویسندگان گویا تلاش زیادی را بر این مورد می‌گذاشتند که آخرین شوخی‌های موجود در فضای مجازی را بیابند و در کار خود استفاده کنند. این امر هم از خلاقیت به دور است وهم گاهی از محدوده اخلاقیات جامعه خارج می‌شود. به روز بودن و مطرح کردن صحبت‌های مردم الزاما همراه با طرح مسائلی سخیف و سطح پایین همراه نیست و باید سعی شود در مدیومی چون تلویزیون سطح کارهایی همچون دورهمی بالاتر از بقیه هم‌نوعان خویش باشد. علت این خواسته مجموعه عواملی است که تشکیل دهنده دورهمی هستند و در کنار هم باعث ایجاد توقعاتی میان اهالی فرهنگ و مردم می‌شوند. اشکال دیگر وارد بر برنامه به طراحی شخصیت سیامک انصاری در هر دو فصل بازمی‌گردد. چرا فردی که نماد یک انسان تحصیل‌کرده و مبادی آداب اجتماعی است و بیشترین تطبیق را با فردی معقول در جامعه ما دارد تبدیل به بی دست و پا ترین, ساده‌ترن و گاها نادان‌ترین فرد آن جامعه چند نفره میکنند؟! این عمل تقریبا در تمامی کارهای مدیری رخ می‌دهد. اگر نقد انسان روشن‌فکر است چرا فردی که چنین معقول و مورد قبول از طرف جامعه می‌باشد تا این اندازه ساده نشان داده می‌شود؟! در طنز الزامی به غلو نیست و زندگی جاری افراد نیز دارای موقعیت‌های فراوانی است که با اندکی تلاش می‌توان شخصیت‌ها را باورپذیرتر و نزدیک‌تر به جریان نشان داد.گاهی حتی این ایراد بر نویسندگان وارد بود که چرا تا این حد افرا را سیاه وو کایکاتورگونه و غیر قایل باور نشان می‌دهند زیرا فاصله زیاد از واقعیت تاثیر عکس نیز خواهد گذاشت, و همانطور که شاهد بودیم فصل اول چندان در همراهی مخاطب موفق عمل نکرد. اما این ایرادات باعث نمی‌شود که به کیفیت کار بازیگران ایرادی وارد کنیم زیرا با حداکثر کیفیت خود به ایفای نقش پرداخته‌اند.
مبحث دیگر درباره میان برنامه‌های مدیری به عنوان مسابقات با حضور تماشاگران و یا حضور مهمانان برنامه است که انواع و اقسام حواشی و مشکلات را برای این گروه به همراه آورد. از کوتاه کردن موی پسری جوان که در برنامه شرکت کرده بود تا زدن سبیل سروش صحت و تراشیدن موهای نیما فلاح همگی باعث ایجاد حواشی و صدور تذکر رسمی مدیران سیما به سازندگان برنامه بود. بعضی مواقع مدیری چنان در رفتار خود با تماشاگران و مهمانان تندروی را پیشه خود قرارمی‌دهد که به توهین به شخصیت افراد پهلو می‌زند و قطعا پسندیده نیست. اصرار بر به زبان آوردن نام افرادی که در پیشه خود آن‌چنان توانایی ندارند از اخلاق به دور است و تا حدی می‌توان این کار را اصرار برریختن آبروی دیگران نامید!!! البته هر چه برنامه روبه‌جلو حرکت کرد هم سوالات و هم برخورد مدیری با مهمانان و تماشاچیان بهتر شد از ان رفتار کمی نچسب قبلی فاصله گرفت و حتی در مواجه با مهمانان برنامه تبدیل به نقطه قوت برنامه شد تا جایی که رضایت بسیاری از بینندگان و مهمانان را جلب کرد. اجرای مسلط مدیری و ایجاد فضای صمیمی از سوی او نیز بر افزایش کیفیت این بخش موثر واقع شده است.
اما شاید بتوان بهترین و اصلی‌ترین بخش برنامه را استندآپهای خلاقانه و بسیار عالی مهران مدیری نامید. جایی که مدیری با تسلط فوق‌العاده خود در ارتباط با مخاطب و شناخت علایق و نبض او و توانایی همراه کردن تماشاگران با خود و بدون بازی‌های عجیب و غریب با لحن و صورت خود توانسته رضایت همه مخاطبان را جلب کند. دست گذاشتن بر روی موضوعات مهم اجتماعی و طرح این مسائل به صورتی کاملا نیش‌دار و تا حدودی حرکت برروی خطوط قرمز, توجه مردم را بیش از سایر قسمت‌های برنامه به این بخش جلب کرده است. حتی شاید بتوان دلیل پیشی گرفتن دورهمی از خندوانه را طرح همین مسائل دانست زیرا مشکلات روزمره مردم ایران را به صورتی تمام و کمال در این مدیوم پرخطر با ظرافتی مثال‌زدنی بیان می‌کند.
در آخر می‌توان این جمع‌بندی را داشت که برگ برنده دورهمی خود مدیری و نبوغ اوست. در رده دوم عوامل موفقیت برنامه نیز می‌توان به استندآپهای بسیار خوب مدیری اشاره کرد که مضامین مطرح شده در این قسمت باعث جلب توجه مردم و اهمیت قائل شدن مخاطبین به این برنامه گشته است. هم‌چنان اشکالاتی همچون دوری بعضی از شخصیت‌ها از واقعیت و بد نشان دادن بعضی اتفاقات,سخیف بودن تعدادی از شوخی‌ها و دیالوگ‌ها, رفتار گاها نامناسب مدیری با تماشاچیان و تحت فشار قراردادن بیش ازاندازه و کنکاش در زندگی خصوصی مهمانان را نیز از اشکالات وارد بر دورهمی دانست که با اندکی دقت نظر عوامل سازنده این برنامه همگی قابل رفع خواهند بود. در هر حال مردم به طرح مشکلات خود علاقه دارند و مادام که دورهمی هرچند کوتاه و گذرا اما با ظرافت به این مشکلات بپردازد از این برنامه و سازندگانش حمایت خواهند کرد.
Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ
سلام به همگی
طبق آمار هر روز به این وبلاگ بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ نفر سر میزنن،یعنی بین۵۰۰تا۶۰۰نفر بازدیدکننده داریم هر روز.
خودتون هم که میبینید بازدید هرروز تقریبا به بالای هزارتا رسیده...
حالا نکته اینجاست که از همون ۶۰۰نفری که هر روز میان فقط ۱۰،۱۵ نفر نظر میذارن!!!!!!
نظر!
میخواستم خواهش کنم حالا که اینقدر لطف دارید و هر روز به اینجا سر میزنید،نظر هم بذارید و خوشحالمون کنید
به زودی تولد یکسالگی وبلاگه...
لطفا تا اون موقع اینجا شلوغِ شلوغ بشه
مثل همیشه از همراهیتون متشکرم!
مهران مدیری درجشن حافظ۸۱
این عکس ها مربوط به دریافت تندیس حافظ برای سریال پاورچینه.
بزودی آقای مدیری رو در جشن بعدی میبینید...
قسمت چهل وسوم دورهمی
قسمت۴۳ دورهمی با حضور کامبیز دیرباز و ادامه ی نمایش امشب ساعت ۲۳
تکرار:۳ - ۷- ۱۱- ۱۷
قسمت چهل ودوم دورهمی
قسمت چهل ودوم دورهمی باحضور گلاره عباسی و آتیلا حجازی امشب ساعت۲۳
دوستان این قسمت نمایش نداره...
حمله مهران مدیری به امپراتوری رامبد
شرق در گزارشی به دو برنامه شبکه نسیم یعنی خندوانه و دورهمی و افول خندوانه پرداخته است که در ادامه می‌خوانید؛
چندصباحی است که شبکه نسیم با دو برنامه متفاوت، مخاطبانش را در دوراهی انتخاب «خندوانه» یا «دورهمی» قرار داده است. این شبکه که با «خندوانه» مخاطبان گریزان سیما را با آن آشتی داد، اینک «دورهمی» را با اجرای مهران مدیری در کنداکتور برنامه‌های خود قرار داده است. نظرسنجی‌ها حکایت از پیشی‌‌گرفتن این برنامه در رقابت با خندوانه دارد. بسیاری از کاربران تلویزیون معتقدند «دورهمی» اخیر از فصل سوم خندوانه بهتر و جذاب‌تر ظاهر شده است و مهران مدیری پس از یک دوره ناکامی و شکست، می‌رود تا جایگاه ازدست‌رفته خود را به دست آورد.
چالش‌های باشگاه خنده
چندی پیش همشهری جوان در گزارشی، پنج دلیل افت و سقوط خندوانه را وسعت دکور، حضور بیش از حد اسپانسر، نبود خلاقیت در ساخت ترانه، ترکیب میهمان‌ها و دورشدن از وظیفه اصلی برشمرده و در توضیح دلیل آخر نوشته بود: «در فصل سوم، به علت آشفتگی‌های زیادی که در آزمون و خطای ایده‌های متفاوت وجود دارد، عملا وظیفه اصلی نادیده گرفته شده و کلا برنامه هدف خاصی را دنبال نمی‌کند. با یک برنامه شاد و سرگرم‌کننده اما بدون علت خاصی روبه‌رو هستیم...». اما حقیقت آن است که برنامه‌سازی در تلویزیون ایران دشواری‌های خاص خود را دارد؛ از چگونگی شمایل و محتوای آن گرفته تا حواشی‌ای که گاه در میانه‌های راه برنامه‌سازان را از ادامه مسیر منصرف کرده است.
چندین‌ماه پیش پاسخ رامبد جوان به پرسش «شرق» مبنی‌بر ادامه برنامه خندوانه در فصل‌های بعد و پیش‌بینی‌اش از موفقیت برنامه این بود: «اگر «خندوانه» سریال بود یا چیزی غیر از اتفاقی که هست، نمی‌توانستم پای آن بایستم. اما احساسم این است که این برنامه دیگر مثل یک باشگاه خنده و شادی است و چراغش باید روشن باشد. واقعیت این است که مردم به این شادی نیاز دارند، شاید در آینده به جایی برسد که به‌اصطلاح موتورش روشن شود و فکر کنم می‌تواند مسیرش را ادامه بدهد ولی درحال‌حاضر نظری ندارم؛ یعنی نمی‌دانم چه اتفاقی خواهد افتاد».
واقعیت این است که خندوانه شروع بسیار موفقی داشت. جای خالی برنامه‌ای با این مشخصات در تلویزیون احساس می‌شد و از طرفی فضای متفاوت، اجرای رامبد جوان، حضور شخصیت‌هایی ازجمله «جناب‌خان» که یکی از دلایل عمده محبوبیت این برنامه محسوب می‌شد، دست به دست هم داد تا رامبد جوان و گروه سازنده موفقیتی مثال‌زدنی را در رسانه ملی تجربه کنند. هرچند حواشی متعددی از ابتدا بر سر این برنامه سایه انداخت؛ به‌خاطر بیاورید روزهایی را که دعوت از برخی چهره‌ها این برنامه را به سیاسی‌بودن متهم کرد یا رقابت هنرمندان در مسابقه استندآپ کمدی و انتخاب کمدین برتر به موجی از حواشی و اظهارنظرهای میان مردم تبدیل شد و به این موضوع دامن زد. این برنامه در دوسال فعالیتش فرازوفرودهای بسیاری را تجربه کرد.
اما موفقیتش هم آن‌قدر زیاد شد که از آن به‌عنوان رقیب جدی برنامه «٩٠» یاد می‌شد، بااین‌حال مدت‌هاست که «خندوانه» کیفیت سابقش را ندارد. در فصل جدید و در روزهای گذشته، ایده اجرای مسابقه «خانواده باحال» یا مواردی از این دست هم نتوانست آن‌طور که باید، شوروشوق سابق را به این برنامه بازگرداند. در فصل جدید «خندوانه» تعداد بیشتری از مخاطبان در استودیو حضور دارند و به نظر می‌رسید برخی از تغییرات فصل جدید، به موفقیت این برنامه اضافه کند. حواشی اخیر برنامه مثل اختلاف و درگیری دو شرکت‌کننده در برنامه «خندوانه» و استفاده از گاز اشک‌آور، دعوت از بدل‌های زنده‌یاد مرتضی پاشایی و بسیاری از اتفاقات ریزودرشت دیگر هرکدام چالش‌های زیادی برای این برنامه ایجاد کرد. اما نکته قابل‌اعتنا اینجاست که دلیل افت کیفی بسیاری از برنامه‌های تلویزیون ما که با محوریت سرگرمی یا گفت‌وگو ایجاد می‌شوند چیست؟ به چه دلیل بسیاری از برنامه‌های گفت‌وگومحور خارجی می‌توانند سال‌های‌سال به حیاتشان با کیفیتی استاندارد ادامه دهند اما در تلویزیون ما انگشت‌شمار برنامه‌هایی توانستند به چنین موفقیتی دست پیدا کنند. نکته اینجاست که اساسا یکی از وظایف تلویزیون، همراهی با مخاطبان در مدت‌زمانی طولانی است و دست‌کم در این حوزه باید پیشگام باشد و حال اینکه تداوم یک برنامه به چه پارامترهایی نیاز دارد، اصلی است که پاسخ اصلی آن به دست رسانه ملی است. قطعا آزمون‌وخطاهای گذشته و درنظرگرفتن موفقیت برنامه‌ها یا به تعبیری الگوهایی که رسانه ملی از آنها جواب گرفته است، می‌تواند به موفقیت یک برنامه در طولانی‌مدت کمک کند. به‌هر‌رو تلویزیون رسانه‌ای است که اغلب اوقات مخاطبانش را پر می‌کند و دست‌کم در زمینه کیفیت برنامه‌ها یا موفق‌نبودن برخی از برنامه‌های پرمخاطبش باید پاسخ روشنی داشته باشد و پرداختن به مفهوم رسانه نکته‌ای است که باید به آن توجه داشت.
حمایت ستادی تلویزیون از یک برنامه؟
محمد صوفی که در این سال‌ها همراه با منصور ضابطیان برنامه‌های پرمخاطبی چون «صدبرگ» یا «رادیو هفت» را روی آنتن داشتند، در پاسخ به این پرسش به «شرق» گفت: «نمی‌خواهم درباره برنامه خاصی صحبت کنم. چراکه هر برنامه فرمت خاص خودش را دارد. درباره پرسش شما باید بگویم، تیم سازنده یک برنامه باید سعی کند تا در طول زمان، پویایی و ارتباطش با مخاطب را حفظ کند. اتفاقا این مهم‌ترین نکته‌ای است که باید به آن توجه شود و در صورت توجه‌نداشتن به آن اتفاقا از همین زاویه ضربه می‌خورند.
چراکه اگر ارتباط برنامه با مخاطبانش قطع شود، نمی‌توان انتظار زیادی از موفقیت برنامه داشت و باید درگیر مسائل اجتماعی و اتفاقات روزمره مخاطبان شد و یکی از تلاش‌های ما برای ساخت برنامه در طول همه این سال‌ها این بود که باید شبیه مردم باشیم و سعی خودمان را کردیم. اینکه موفقیت حاصل شد یا خیر به نظر مردم بستگی دارد». او ادامه داد: «از نظر من باید سعی شود در نهایت سادگی و با درنظرگرفتن ایده‌های مختلف برنامه را پیش برد و کیفیت برنامه را حفظ کرد. به‌هرحال هر برنامه تاریخ‌مصرف خاص خودش را دارد اما اگر برنامه‌ای به‌دنبال ارتباط با مخاطبش باشد و تلاش کند تا از حد استانداردی پایین‌تر نیاید، باید به خودش فرصت بدهد و مدام در حال تولید ایده و خلاقیت‌هایی در کار باشد و به‌هیچ‌وجه در یک مسیر خاص متوقف نشود». صوفی افزود: «اما نکته دیگری هم هست که بد نیست به آن اشاره شود و آن حمایت ستادی تلویزیون از یک برنامه است. همیشه یک چارچوب برای برنامه‌سازی وجود دارد و تلویزیون پارامترهایی برای ساخت برنامه تعریف می‌کند مثل اینکه این برنامه باید شامل مواردی خاص باشد و بخش‌های مشخصی برای آن تعریف می‌شود.
طبعا وقتی برنامه‌ای در این چارچوب تعریف می‌شود، دست برنامه‌ساز نیز بسته می‌شود و هربار بخواهد تغییری در برنامه ایجاد کند و همراه با سلیقه مردم شناور باشد، با محدودیت‌هایی روبه‌رو است و اگر از این حدود تبعیت نشود، زمانی که بحث مالی پیش می‌آید ممکن است مشکلی بین تلویزیون و برنامه‌ساز به دلیل توجه‌نکردن به آن پارامترهای درنظرگرفته‌شده، پیش بیاید. در نتیجه برنامه‌ساز سعی می‌کند با توجه به چارچوب‌های درنظرگرفته‌شده عمل کند و گاهی باعث می‌شود که برنامه‌ساز هم به فکر تغییری در برنامه نباشد در صورتی که اگر این دو نگاه همسو شود، می‌توان تا حد زیادی کیفیت برنامه‌ها را در طول زمان حفظ کرد».
